Datum: 28 Augustus 2016
Door: Geert Jalink

Ik heb me nog niet zo verdiept in berekeningen met onwaarschijnlijkheids theorie en onzekerheids principe. Maar data opslag in een Hydrogen atoom met daarom een Electron en er data in opslaan en data van uit lezen is wel redelijk te begrijpen. Stel je wil data lezen. Je stuurt een laser puls af op het H atoom, als je een foton terug krijgt dan stond er 1 bit in opgeslagen. Krijg je echter geen foton terug dan stond er een 0 in het H atoom opgeslagen. Nu snap je dat je altijd eerst de gegevens opgeslagen in het H atoom met Electron moet wissen voordat je het weer kan gebruiken voor data opslag. Zodra je een laser puls geeft en een foton terug krijgt weet je dat het H atoom een 0 bit heeft opgeslagen. Wilde je een 0 opslaan dan ben je klaar. Wil je nu echter een 1 bit opslaan, dan stuur je nog een laser puls. Dat betekent dat dit natuurlijk theorie is, maar het leuke is dat atomen die zwaarder zijn nog veel meer valentie electronen hebben. En nu komt het leuke, afhankelijk van de frequentie van het terug komende foton kan je weten hoeveel bits er in een atoom totaal zijn opgeslagen, maar ook wat de volgorde van die bits is. En daarmee kom je met Silicium als ondergrond in een ander vakgebied, tot zover begrijp ik het maar verder nog niet zo in verdiept. Wel dat datadichtheid en informatie opslag met gemak een paar honderduizend keer zoveel kan in de komende jaren. Let wel, data opslag is geen logica verwerkende 'machine', Atomen zijn hier slechts eenvoudig een opslag medium. Voor berekeningen is er nu dan nog de transistor waarvoor ik nog geen mogelijkheid zie die te ontwikkelen met fotonica. Maar jij kan dat uiteraard wel zie ik, aangezien jij weer aan Quantum Informatica doet.